yokluyorum ama bak.

merhaba blog.

seni seviyorum.

bunu bil.

canlıymışsın gibi ama. öyle de bir sevgi bendeki.

bazen düşünüyorum da, ya "de"leri ayıramayan bir insan olsaydım?

bu düşünce beni kahrediyor.

neyse ki değilim.

hadi görüşürüz.

çok utanıyorum.

sevgili blogspot.

seni bir çırpıda hayatımdan çıkarıp tumblr'a geçtiğim için sanma ki içim hep rahattı.

bu sıcak ortamı o konforlu fotoğraf ve müzik ekleme olanaklarında bulamadım.

orası gözümü kör etmişti.

ne çakallıklara şahit oldum bir bilsen...

şimdi kendisi bizlere çeşitli piçlikler yaparken aklıma yeniden sen geldin.

beni affedebilecek misin bilmiyorum ilk göz ağrım.

şimdi fark ettim, yazarken otomatik olarak kaydetme özelliği edinmişsin. senin adına sevindim.

yüzüne nasıl bakacağımı bilemez haldeydim ama sen ki bir mevlana misali beni her hatamla kabul edensin öyle değil mi?

lütfen beni anla.

ama tumblr düzelirse belki geri giderim.

daha gencim ve çok toyum üzerime gelme.

hadi görüşürüz.