çakalçukal arabası, mesela, nasıl yani?

naber?

bugün kuzenlerim bize geldi.

salıncakta sallandık, annem çok mutlu oldu. istiyor ki ben hep sallanayım, herkes sallansın. akşamları sallanarak çekirdek çitleyelim, sallanarak sohbet edelim, öğlenleri sallanarak kestirelim. böyle şeyler istiyor.

bir de geçen haftaya kadar annem bana evin köpeği gibi davranıyordu ya. sonra tercih konuşmak için dersanede rehberlikçi deniz hocayla konuştular ya. şuan istesem evdeki herkesi balkona kilitleyip evde köpüklü parti verebilirim. o kadar etkilenmişler deniz hoca'dan.

dün reyyan'la bilkent'e gittik. etrafta jipli sarışınlar fır dönüyordu. bi de bitane çoggüzel bi araba bize korna çaldı. çakal çukal arabası değildi lan. düşün. demek güzeliz bence meğersem. ahaha.

ay.

güldüm.

dönerken bilkent'te mahsur kaldık. durakta bi teyzeye "burdan kızılay arabası geçiyor mu?" diye sordum ve teyze yaklaşık 15 dk suratıma baktıktan sonra, "bana mı sordung?" dedi.

bindiğimiz dolmuştaki insanlar 7den 70e uç karakterlerdi lan. hele bitane ilkokul çocuğu vardı, acayip bir sese sahipti, tasvir edilemez.

simsiki oynarken canım sıkılıyor. ama acayip bir ev yaptım, akıllara zarar.

neyse.

bay.