sabahları midem bulanmaz.

avuçlarım da buz gibi olmaz.

sabahları midemin bulanması ve avuçlarımın soğuk soğuk terlemesi için öss bile yeterli bir sebep değil. bu arada, öss'nin hayatıma kattığı tek şey yazılarıma malzeme oluşturması. böyle.

önceliğim hiçbir zaman duygusal çalkantılı yazılar olmadı. aslında bu blogu açtığımda biraz öyleydi ama giderek değişti.

güneşli bir şubat sabahı, günlerden cumartesiyken 9'da uyanmışsam rahat uyumamışımdır. bunda şaşılacak bir şey yok çünkü bir süredir rahat uyuyamıyorum. keşke suçlayacak birisi olsaydı. yani böyle, birine küfretmem için yeterli sebeplerim olsaydı. insan olarak başkalarını suçlamaya olan düşkünlüğümüz utandırıcı.

neden bahsediyorum ki?

vücudumdaki bütün hücreler tek bir şeye susamış ve ben devamında ne olacağını bilmiyormuş gibi davranıyorum.

ölecekler.