alpay erdem.

ben alpay erdem'i çok severdim.

ama öyle böyle değil.o kadar çok severdim ki şaşar kalırdınız.köşesini okuyunca gözlerimin dolduğu olurdu.halbüse adam duygusala bağlayan yazılar yazmıyor.ama artık kendisini hiç sevmiyorum.tam bi pislik olduğunu düşünüyorum hatta.

bi ara her akşam mail attım alpay erdem'e.bir tanesi bile yanıtlanmadı.ha şimdi diyeceğiniz ki "adama binlerce mail geliyodur,senin mailini mi okuycak,hadi okudu,yanıtlamak zorunda mı?sen kimsin ki len?".işte ben de bunu bilerek yüzlerce mail attım ki,dikkatini çekeyim.yok.olmadı.sonra yazılarında eski sıcaklığı bulamamaya başladım.eskiden okurken etrafımdaki her şey dururdu,sadece o ve ben olurduk.bi de gizemli bi havası vardı.fotoğraflarında yüzü tam görünmezdi mesela.sonra website açtı.boy boy fotoğraflar.işin ilginç yanı,adam aynı cem yılmaz gibi giyiniyor.olacak iş değil.zaten her hafta hem uykusuz hem penguen almak fazla gelmeye başlamıştı.bıraktım alpay erdem'i.önceleri alışamadım.ilk bikaç hafta çok zorluk çektim.çünkü onu severken her çarşamba güne başlamak için bir sebebim oluyor gibiydi.salı günlerini "yarın çarşamba!" diyerek geçirirken pazartesilerini de "yarından sonra çarşamba" diyerek geçiriyordum.bıraktıktan bi süre sonra,gizli gizli dost kitabevi'ne gidip okudum alpay erdem'i.baktım,hiç bişey hissetmiyorum."ok kib by" dedim çıktım.

ne bileyim,bir ersin karabulut var.adam çalışma saatinde hiç bi şekilde çalışmasını bölmek zorunda değilken kapıda zırıldadım diye kalkıp yanıma geliyor,feysbuktan msj atıyorum cevap yazıyor,bir alpay erdem var nası oluyosa adamdan tiksinmeye başlıyorum.

alpay erdem'in bende bu hissiyatı uyandırması...işte bu beni çok hüzünlendiriyor.