bi ara başlayalım o zaman, doğru.

naber?

bu sabah 9buçuk gibi annemin "bilge hadi kalk baban sizinle kahvaltı yapmak istiyor" cümlesiyle uyandırıldım. çoğsaçmadeğilmilan? çok istiyosa bikaç saat daha dayanıversin canım allalla. neyse. kalktım tabi. sonra çılgın cumartesi planımızı yaptık. "meriçlere gitmek." evet. meriç diye küçük bir çocuk var. her sene bir kere onların bahçesine pikniksel organizasyonlarla neşe katarız biz. biz böyle bir aileyiz. çok mutluyuz, öyle böyle değil.

neyse.

yüksekten tercih sallicam.

şöyle bak;

boğaziçi psikoloji.

odtü psikoloji.

hacettepe psikoloji.

heymerabanassın?

ege psikoloji.

yehereyheheleleye!

ama belki de yapmam lan. karar veremedim. 3 gün içinde karar vermeliyim. vermezsem de bişey değişmiycek ki ehe.

dün dersaneye uğradım.

halloca dedi ki "hazır olunca haber ver, başlayalım." ateşler bastı tabi beni o an. şey, ben, dersleri pek sevmem de. ama, el mahkum. n'apalım...

internetime çok fena bir hal geldi. anlayamadım.

kaplumbağa'ya 3 gündür yemek vermiyorum, üşenmek çok kötü bişey. sakın üşenmeyin. kötü çünkü. öyle. ölcek o. ölür o. ölcek ki o.

annem sürekli "çok doğru bir karar verdin, evet." filan diyor. annem beni fazla onaylamaz böyle. salıncağında sallandığım için olabilir.

oldu o zaman, hadi, oldu, hadii, görüşürüz, çok selam söyle sen de, oldu, tamam, öptüm.